ارزیابی حساسیت به فرسایش حوزه آبخیز فشند با استفاده از روش های کانی شناسی و ژئوشیمیایی

لازمه اجرای برنامه های حفاظت خاک و کنترل رسوب مستلزم شناسایی مناطق رسوب خیز و مستعد فرسایش است و روش منشأیابی امروزه در سرتاسر دنیا به منظور تعیین سهم واحدهای کاری از رسوب استفاده می شود. در این تحقیق برای به دست آوردن سهم بهینه منابع رسوب برآورد شده، از خصوصیات ردیاب ها استفاده شده است و در نهایت نقشه حساسیت پذیری به فرسایش در حوزه آبخیز فشند به مساحت 3247 هکتار با توجه به مطالعات کانی شناسی و ژئوشیمیایی ارائه گردیده است. نتایج مطالعات روش کانی شناسی بیانگر این موضوع بود که سازند زاگون با مساحت 17/13 درصد از سطح حوزه آبخیز دارای بیشترین پتانسیل رسوب زایی (1/57) در منطقه است و از سوی دیگر نتایج روش ژئوشیمیایی نیز نشان دهنده حساسیت بیشتر سازند زاگون با سهم در تولید رسوب 1/84 بوده است. نتایج آزمون آنالیز تشخیص بیانگر این موضوع که از 11 عنصر مطالعه شده در این تحقیق عناصر فسفر، کلر، بیکربنات، آهک، ازت و ماده آلی به منظور تفکیک منابع رسوب، مناسب شناخته شده اند. در نهایت نتایج حاصل از دو روش کانی شناسی و ژئوشیمیایی تا حدود زیادی با هم متناسب بوده است.